"Materia" i "Cykl życia" Folgi na deskach MDK w Jaworznie poruszyły publiczność. Przedstawienia poza schematem, tętniące ludzkim niepokojem

Deski Młodzieżowego Domu Kultury im. Jaworzniaków na Osiedlu Stałym 6 listopada stały się areną spektakli dobrze znanych części Jaworznian. Teatr Tańca "Dyemotion" kolejny raz uraczył publiczność widowiskami "Materia" oraz "Cykl życia".

"Materia" poza materią ciała, w migotliwym świetle UV. Jak przemówił do widzów spektakl Mariana Folgi?

- Jestem z mężem już kolejny raz na przedstawieniu Teatru Tańca. Wcześniej widzieliśmy "Cykl życia", to pewna historia. "Materię" oglądaliśmy po raz pierwszy. Według mnie to opowieść o odradzaniu - powiedziała Anna Witkowska, która w towarzystwie męża przyszła na widowisko.

Marian Folga dociera do widza poprzez magię ruchu, przemieszaną z iluzją i grą światła rozmytego w barwie zwielokrotnionej UV. Muzyka towarzysząca spektaklom staje się dodatkowym narratorem. Umiejętności taneczne aktorów są imponujące.

- W "Materii" porywa przede wszystkim akrobatyka. To niesamowite, jak można wytańczyć spektakl - zachwyca się Kinga Rusin.

Drugi spektakl wieczoru był znany wielu widzom. Na obydwu sala MDK wypełniona była po brzegi. " Cykl życia" w opowiadaniu historii matki i jej dwóch córek, z których jedna walczy o życie opiera się na metaforze narodzin i śmierci, dotykając problemów współczesnej transplantologii.

- Życie zatacza koło... Koło to przemijanie, to mijające pory roku, wiosna, lato, jesień, zima. Rodzimy się, dorastamy i umieramy. Zataczamy krąg. Bywa tak, że możemy uratować komuś życie. Możemy zostać dawcą narządów - brzmi komentarz, rozdawany podczas spektaklu widzom.

Nad sceną unosi się migoczący w świetle krąg, na nim zawieszona krucha istota: człowiek. Każdy. Uderza muzyka. Jest niepokojąca, momentami płynie jak kołysanka, aby zagrzmieć i przyspieszyć tętno. Uderzenia ludzkiego serca, tętno krwi są w pewnym momencie niewygodne, powodują chęć wyjścia z kostiumu ciała, "nieczucia", nęcą rozpływaniem i niosą obawę o nieznane.

Na scenie obserwujemy matkę i dwie siostry. Moment narodzin, walkę o życie i chwilę śmierci. Towarzyszą temu strach i ból, niepewność. Majaki umysłu mieszają się ze światem realnym.

- Czy rozbite na tysiące kawałków serce da się posklejać jak okruchy szkła? Czy to tak samo, jakbyś roztłukł szklankę? Jaki dźwięk towarzyszy temu, kiedy pęka twoje serce? - padają ze sceny pytania w poruszającym monologu.

Odpowiedzią jest cisza. Serce, które pęka, nie wydaje żadnego dźwięku. Mimo, że bardzo byś pragnął, bo odgłos tłuczonego szkła, to upust jakichś emocji. Trauma pękającego serca, nie przynosi nuty, która ukoi bół. Staje się chwilą nie do zniesienia.

Dane statystyczne z 2020 roku: średni czas oczekiwania na przeszczep nerki - 430 dni. Serca - 603 dni. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak trudno jest rozmawiać lekarzom z rodzinami osób terminalnych czy po wypadkach, o takiej formie pomocy. Marian Folga w opowiedzianej metaforze cyklu życia, podkreśla, jak ważna jest popularyzacja idei transplantacji w Polsce i na świecie.
Podczas spektaklu obserwuję publiczność. Są dwa momenty, kiedy ludzie płaczą. To scena monologu o szklance i sercu i jeszcze jeden... W widzów uderza obraz z ogromnego telebimu. Tonący w żywiole wody noworodek, gorączkowo wyciąga rączki ku życiu. Starają się go dosięgnąć dłonie rodziców, dorosłych...
Życie ludzkie jest bardziej kruche od pajęczej nici, od tafli wody, w której zatapiamy dłonie, od haustu powietrza, nabieranego mimowolnie. Mimo, że tak ulotne, nasza decyzja o tym, że chcemy po śmierci być dawcą organów, ma moc sprawczą, "wyciąga noworodka" spod zamykającej się nad nim głębi.

Formuła przedstawień jest trudna. Mieszają się w niej ruch, taniec, niepokojące, czasem psychodeliczne dźwięki, barwy zwielokrotnione światłem UV, strzępki ludzkich rozmów, płacz dziecka i wizyjność z pogranicza baśni, fantasy oraz koszmaru sennego. Psychiczne wizualizacje choroby, lęku, niepewności, bólu po stracie sprawiają, że fotel staje się niepokojąco niewygodny. Ale widza osadza w nim barwność migotliwej iskry samego życia, tej tkanki tętniącej pulsem, która na symbolicznym kręgu w centralnym punkcie sceny to życie ocala.
Widownia to rodziny z dziećmi. Panuje cisza. Owacje na stojąco.
Praca nad każdym ze spektakli trwała po kilka lat. Nad "Materią" od 2013 do 2016 roku , a nad "Cyklem życia" od 2019 roku. Za reżyserię i choreografię odpowiadają Marian Folga, Agata Bochenek, Lidia Malinowska, Natalia Młynarz, pomysł historii Marian Folga i Weronika Brandys.
W przerwie między spektaklami, a także po nich, można było wykonać fotografię z aktorami. Niespodzianką wieczoru był brawurowy pokaz capoiery w wykonaniu jaworznickiej grupy sportowej Arue Capoeira, prowadzonej przez Tomasza Solarza.